"Sees i Las Vegas!"

I går var eg SÅ heldig å få oppleva min store teiknehelt

Pushwagner, i sjølvaste Kvinnherad -

nærare bestemt i Guddal på det flotte galleriet til Gøril Guddal.

Pushwagner er i år festivalkunstnaren i Rosendal Mat-  og kunstfestival.

Og for ei opning. Full av liv og som seg sjølv mest,

 tok 74åringen publikum og tilsynelatande også galleristen med storm.

Stuntteikning med sprittusj PÅ galleristens opningstale - heilt fett!

Pushwagner nytta heile låvebrua og Guddalstunet som si scene,

han spela naturleg hovudrolla - og det var heilmaks å sjå. 

"Livet er en scene" får fin betydning med slike menneske. 

Og med ein slik mann i bygda, må ein jo berre kasta alle 

tankar om at voksne damer går ikkje på autografjakt…

…og dermed går ein på autografjakt, og lever rollen i sitt liv,

og i mitt liv i dag, møtte eg Pushwagner. 

Han såg på teikninga eg hadde med til han,

- ei digital teikning eg laga i photoshop i går, etter den fenomenale utstillingsopninga - 

og han syntes det var "brilliant". Han skreiv sin autograf på mitt,

og han fekk ei teikning med min autograf i gjengjeld. 

Så takka me kvarandre for alt, og han smiler;

- Sees i Las Vegas!

Eg kunne ikkje svara noko anna enn at eg ville ikkje sjå bort frå nettopp det.

For ein dag, for ein mann, for ei utstilling og for eit liv!

© Jorun Larsen

Reisebrev frå Kristiansund - Vol. 2

Festivalen er godt i gong, og eg har hatt tårer i augo 

meir enn ein gong allereie. 

For det første er det så INDERLEG mange flotte og flinke 

menneske her - som uttrykker seg på fantastisk vis med fotografi.

Det finaste fotografiet eg nokon gong har sett i heile mitt liv

- det såg eg i går. Cooper og Gorfer har nokre usannsyleng flotte

og mektige bilete hengande i eit meditativt lokale. 

Det eine slo meg heilt i bakken, og eg kunne blitt ståande i timar.

Som Morten Krogvold seier så fint. "Come back and GLAZE"

Ok, Morten, eg tar deg på ordet.

Møtet med det biletet var i går.

I dag har eg slått av ein liten prat med RAX - Ragnar Axelsson frå Island.

Han tar heilt fantastiske fotografi av eit folkeslag som stadig får verda si 

krympa. Snart er  det kanskje ikkje arbeid til dei - mellom anna på grunn av oss

europearar og asiatar som forureinar og gjer at dyrelivet på Grønland døyr ut.

 Klump i magen.

Etter vår vetle prat, - og før føredraget hans - var det klart for morgonfilm.

Større klump i magen. Ein estetsik nydeleg film

om korleis jorda og vårt økosystem er bygd opp. 

Symbiosen mellom natur, dyr, sol, det magiske faktum at 

jorda er akkurat passe plassert frå sola, slik at me kan 

nytta av dens energi, og faktisk leva her. 

Og på korleis me øydelegg for naturens gong. 

Jeez, det var ein heil munnfull kvart over åtte på kvisten

- sjølv for ein noko umaterialistisk miljøvenleg frøken.

MEN

Det som verkeleg tok pusten frå meg i dag var Platon.

Med sine bilete og historier bak kvart og eitt av dei.

Korleis han kom under huda på Putin med å prata Beatles.

Korleis han omgås dei han fotograferer, korleis han viser

at folk er folk. Power or not. Korleis han la fram si historie -

heilt fantastisk. 

Han går rundt i byen her og smiler heile tida, fytti for ein 

karismatisk type! Eg vart heilt shaky og tårevåt av føredraget hans,

og skalv meg hurtig bort på festivalkontoret etterpå

for å kjøpa boka hans, som han signerte.

For Jorun!

Big love from your fan

Platon 14

Snakk om sjarmør!

No har eg hatt meg ein liten prosecco,

og snart klar for resten av showet i dag.

For ei oppleving. Nordic Light 2014, dette er livet.

 

Damer på utstilling - House of Africa

Jenter på utstilling - Platon

Cooper og Gorfer sine bilete er magiske og majestetiske, eg skal bort og stirra seinare. Wow!

Finaste kinoen i Kristiansund, mintgrønn og deilig!

Trøtt men psyked etter morgonfilm. I choose nature!

Interiørbutikken viser nytt og gamalt. Liker kombinasjonen!

Tom Jarane frå Bekkalokket i Bergen har ein portfolio med Roald Synnevåg og posters som rullar i utstillingslokalet til NSFF. Tommel opp for ide og gjennomføring! (og for gardiner)

Big love from your fan <3 Platon

Hurtigruta må jo med.

Nevnte eg kinoen? - Sei mintgrønn. - Mintgrønn. - Du e skjønn.

Nordic Light 2014. The place to be.

Fot(o)

Jepp, eit halvkult ordspel på ein fredag må til...

Dette bilete (i farge) er eitt av tjue som representerer Noreg i FIAP sin world cup i foto. Hurra!

Eg fekk ei gledeleg melding i går om at 

det bilete eg sende inn til noregs landslag i foto

vart plukka ut som eitt av tjue som skal representera

Noreg i world cup i foto - med tema Friendship and Solidarity.

Likar veldig godt ideen bak, at foto skal viska ut grenser mellom

nasjonar, hudfarge, religion og elles andre "skille" mellom menneske.

Og ikkje minst likar eg at overskudd frå konkurransen går til 

eit godt formål. Les meir på NSFF sine sider, der er også 

dei andre fotografane/fotografia representert. 

Men attende til den cheezy tittelen på dette innlegget.

Eg har alltid lyst å læra meir av alt eg ikkje er så god på,

eller som eg ikkje har gjort før. Som til dømes babyfotografering,

eller fashion, to heilt ulike retningar innan foto, men dog. 

Det eg ikkje har prøvd lokkar meg, og då sjekkar eg det alltid ut.

No har eg sjekka ut ein del baby, og det slår meg at desse nakne føtna

er eit yndig motiv. Med hjarter og vare hender rundt. 

I all mi fotografering prøver eg å snu og venda litt på 

grunnane for å ta eit bilete akkurat slik eg gjer det,

og når eg ser andre bilete som eg tykkjer er bra, 

prøver eg å tenka KVA som gjer akkurat det bilete

så bra i mine auge. Stemning, lys, fargebruk, komposisjon..

you name it.

Og noko av det som er så fint med bilete av babyføter

er jo at mange av dei fortel om det nære og kjære,

hud mot hud og omsorg. Mange slike bilete er veldig fine, 

men ein tykkjer eg ser ut som "dette tar eg berre fordi det er fint"

Eg måtte sjølvsagt gjera mine bilete litt anleis,

både fordi eg ikkje har noko baby for handa nett no,

og fordi eg alltid likar ein eigen vri.

Modellane mine vart då min husbond og minstefrøken på fire.

Ingen av dei har særleg små bein, og det var snakk om noko

tåfis og greier, så dette var nok heilt etter boka. 

Eit svart teppe på golvet som bakgrunn, og me var i gong.

Roles was turned.

© Jorun Larsen

Eg teiknar damer

*

I dag har eg tenkt ein del på noko som mest truleg 

dukkar opp på agendaen på seinsommaren. 

Eg visste ikkje om eg ville takka ja til å bli med,

men i dag fekk eg ein temmeleg klar ide.

Og det er som oftast då eg spinn i veg.

Håpar dette er ein av dei gongane det berre 

spinn. Og at eg får det til slik eg vil. 

Eg trur dette kan vera ein av dei kjende

ringane i vatnet. Noko som dreg meg vidare,

og som kanskje kan opna nye dører igjen.

Slike domino-hendingar er i grunn gull. 

Det eg skal i gong med er å ha ein 

workshop under årets Festidalen, 

på ei nysatsing for born og unge.

Dei kallar det Festidagen.

Det er ein del andre postar også, men eg har 

iallfall ein ide om foto og teikning i kollasj.

Ideen er ganske klår, men eg har ikkje fått

endeleg ja enno på det eg vil gjera, so eg får 

vel venta litt før eg legg dei store planane vidare. 

Ideen min spinn iallfall ut frå mine tankar om kva ein

festival er. Eller fest. Minnene ein får. Opplveingane,

kyssa, stemninga, venskap. Prøva å gjenspegla desse

små skattane med foto og teikning. Og det i dagane FØR

festivalen faktisk startar heilt opp. Eg trur det kan vera 

lærerikt, inspirerande og spanande. 

*

Medan eg har tenkt i desse banar har eg 

redigert nokre teikningar som eg har 

teikna dei siste dagane. Slik held eg på.

Innimellom anna arbeid. 

Eg skal fundera vidare. 

Kreativiteten lenge leve.

*

© Jorun Larsen