Hildrande du!: Tid for pinhole

Akkurat i tide kom 1.juni.

I dag er deadline for sommaravis,

og eg er heilt innafor streken.

Alle sakene er levert, og det er

berre (berre og berre...) layout

og sidebrekking igjen, noko Kvinnheringen

(dyktige Vidar) tar seg av. Resultatet kjem i ei

postkasse nær deg, eller på den store verdsveven

15.juni. Der kan ein lesa om herlege folk,

kjekke aktivitetar, flotte turmål, romantikk,

historiar og historie frå Kvinnherad.

Enno ein gong er eg veldig glad for å

få treffa alle desse folka og sjå desse stadane,

det er heilt skjønt å i tillegg få betalt for å gjera noko så kjekt.

Det som skjer når eg nærmar meg deadline er at eg

søv dårleg, pustar og et når eg kjem på det,

og set liksom inn eit ekstra gir (og to)

for å ikkje slurva i innspurten. Og når dagen er der,

og alt er levert, og regnet høljar ned;

då er livet heilt fantastisk.

Eg tok meg difor ein time for meg sjølv

i dag tidleg - før kontoret kalla,

og oppsøkte den plassen som eg

stadig oppsøker akkurat rundt deadline.

Blådalen og fjella over Matre,

og dei lange strekningane i Omvikdalen.

I dag var min følgesven mitt sjølvkonstruerte

digitale pinhole. Som vaneg urutinert

(eller rutinert) utan stativ,

men med stor glede over å ha tid

og overskudd til ei lita utblåsing.

Når ein jobbar målretta med reportasje

er det noko i den kreative - billedlege - fridomen

som blir sett på vent. Då er det ok å ikkje måtta tenka på

at motiva skal vera klåre, og historia nødvendigvis må vera tydeleg.

Eg prøver for all del å vera kreativ i reportasjefotograferinga mi óg,

men det vert i ein heilt anna bås.

Her er nokre frå timen min.

(og no attende til det øvrige kontorarbeidet)

Meny